Epitafium to za mało, czas na kod QR
Komentarzy: 0
Pierwsze epitafia powstały w starożytności, były to zarówno napisy na grobach zmarłych, upamiętniające ich zasługi, utwory literackie wychwalające zmarłego, mianem epitafium określano także pomniki ku czci zmarłego. Epitafium może jednak odejść do lamusa, a napisy upamiętniające zmarłego zastąpi tajemniczy kod QR.
Kod QR jest alfanumeryczny, dwuwymiarowy, dzięki zastosowaniu znaków Kana, może kodować informacje w alfabecie arabskim, greckim czy hebrajskim. Te tajemnicze czarne kwadraciki, które coraz częściej pojawiają się na produktach, bilbordach, ulotkach reklamowych, w czasopismach, prasie codziennej to właśnie kod QR. Jego zawartość możemy odczytać za pomocą specjalnych skanerów, które powoli zaczynają być podstawowym wyposażeniem każdego smartfona.
Wynalezienie w 1994 roku kodu QR zrewolucjonizowało przekazywanie informacji kodowanej, sprawa jednak nie jest już tak oczywista, gdy ów kod może zostać umieszczony na grobie, a zainteresowany osobą zmarłego, za pomocą smartfona odczytuje kod i uzyskuje pełną biografię zmarłego czy też wirtualne epitafium. Tego tupu nowoczesne groby zostały nazwane grobami 2.0. Kod przekierowuje nas do pełnego pakietu wiadomości o osobie zmarłej zdjęcia, komentarze, filmy z udziałem zmarłego niczym "Facebook dla umarłych".
Japońscy pomysłodawcy argumentują ideę wprowadzenia kodów QR na grobach przede wszystkim tym, że epitafia dostarczają zbyt małej ilości informacji, po drugie technika unowocześni , odświeży wspomnienia o zmarłym.
W tym kontekście pojawia się dywagacja natury psychologicznej zamieniamy pamięć naturalną o zmarłym, pamięcią komputerową? Co z rodzinnymi albumami, wspomnieniami, nagraniami? Jak ma się do tego kwestia ochrony wizerunku osoby zmarłej? Kto miałby decydować o tym, jakie zdjęcia, filmy i informacje o zmarłym będą udostępnione osobom odwiedzającym grób 2.0? Może zostalibyśmy do tego zobligowani pisząc testament?
Cmentarz w Polsce to sfera sacrum, pozwala na wyciszenie, kontemplację i zadumę. Bez względu na to jaką religię wyznajemy, miejsce pochówku bliskich traktujemy niemal jak święte. Wyobraźmy sobie uroczystość Wszystkich Świętych jako czas spacerów ze spartfonami między grobami bliskich gdzie zaduma, refleksja, spokój i tradycja?
Być może pomysłodawcy chcą po raz kolejny wzbudzić w potencjalnych klientach potrzebę posiadania czegoś, ze względów komercyjnych. Wydaje się jednak, że wkraczanie komercji na cmentarz boli nawet największego entuzjastę nowości technologicznych.
Kod QR jest alfanumeryczny, dwuwymiarowy, dzięki zastosowaniu znaków Kana, może kodować informacje w alfabecie arabskim, greckim czy hebrajskim. Te tajemnicze czarne kwadraciki, które coraz częściej pojawiają się na produktach, bilbordach, ulotkach reklamowych, w czasopismach, prasie codziennej to właśnie kod QR. Jego zawartość możemy odczytać za pomocą specjalnych skanerów, które powoli zaczynają być podstawowym wyposażeniem każdego smartfona.
Wynalezienie w 1994 roku kodu QR zrewolucjonizowało przekazywanie informacji kodowanej, sprawa jednak nie jest już tak oczywista, gdy ów kod może zostać umieszczony na grobie, a zainteresowany osobą zmarłego, za pomocą smartfona odczytuje kod i uzyskuje pełną biografię zmarłego czy też wirtualne epitafium. Tego tupu nowoczesne groby zostały nazwane grobami 2.0. Kod przekierowuje nas do pełnego pakietu wiadomości o osobie zmarłej zdjęcia, komentarze, filmy z udziałem zmarłego niczym "Facebook dla umarłych".
Japońscy pomysłodawcy argumentują ideę wprowadzenia kodów QR na grobach przede wszystkim tym, że epitafia dostarczają zbyt małej ilości informacji, po drugie technika unowocześni , odświeży wspomnienia o zmarłym.
W tym kontekście pojawia się dywagacja natury psychologicznej zamieniamy pamięć naturalną o zmarłym, pamięcią komputerową? Co z rodzinnymi albumami, wspomnieniami, nagraniami? Jak ma się do tego kwestia ochrony wizerunku osoby zmarłej? Kto miałby decydować o tym, jakie zdjęcia, filmy i informacje o zmarłym będą udostępnione osobom odwiedzającym grób 2.0? Może zostalibyśmy do tego zobligowani pisząc testament?
Cmentarz w Polsce to sfera sacrum, pozwala na wyciszenie, kontemplację i zadumę. Bez względu na to jaką religię wyznajemy, miejsce pochówku bliskich traktujemy niemal jak święte. Wyobraźmy sobie uroczystość Wszystkich Świętych jako czas spacerów ze spartfonami między grobami bliskich gdzie zaduma, refleksja, spokój i tradycja?
Być może pomysłodawcy chcą po raz kolejny wzbudzić w potencjalnych klientach potrzebę posiadania czegoś, ze względów komercyjnych. Wydaje się jednak, że wkraczanie komercji na cmentarz boli nawet największego entuzjastę nowości technologicznych.
Komentarze
Brak komentarzy. Może czas dodać swój?
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Infoteka
Wyniki ankiety
Serdecznie zapraszam do pobrania wyników ankiety odnośnie badania opinii publicznej na temat krem...
- Dodał: admin
- 15.05.2012
- Komentarzy: 0
Gnicie i przeobra?enia...
Komentarzy: 0Jak przeżyć okres żałoby?
Komentarzy: 0Ciężkie powroty do cod...
Komentarzy: 0Nie radzę sobie z cere...
Komentarzy: 0Branża funeralna w Pol...
Komentarzy: 0Targi Pogrzebowe Memen...
Komentarzy: 0Kościół wprowadza rewo...
Komentarzy: 0Śmierć trzeba po prost...
Komentarzy: 0Umrzeć, tego nie robi ...
Komentarzy: 0Nowoszesności, profesj...
Komentarzy: 0Jak poradzić sobie z s...
Komentarzy: 0Czy będzie nowa Ustawa
Komentarzy: 0Hinduizm a śmierć
Komentarzy: 0Spotkania ze zmarłymi ...
Komentarzy: 0Upiększanie zmarłego
Komentarzy: 0Samobójstwo, gorszy ro...
Komentarzy: 0III PODLASKIE TARGI SZ...
Komentarzy: 3Nieboszczyk musi wyglą...
Komentarzy: 0Koniec świata strach w...
Komentarzy: 0Drastyczne pochówki na...
Komentarzy: 0Pierwsze święta po śmi...
Komentarzy: 0Problem z pogrzebem na...
Komentarzy: 0Śmierć w buddyzmie
Komentarzy: 0Fascynacja śmiercia.
Komentarzy: 0Romskie tradycje pogrz...
Komentarzy: 0Co warto wiedzieć o ek...
Komentarzy: 0Metoda IFT
Komentarzy: 0Tradycje pogrzebowe da...
Komentarzy: 0Cia?o, które informuje...
Komentarzy: 0